معنی خنده آمدن - جستجوی لغت در جدول جو

خنده آمدن

لغت نامه دهخدا

ندا آمدن

خطاب آمدن

فرهنگ فارسی عمید

بند آمدن

بسته شدن، بسته شدن راه و مجرا
باز ایستادن هر جسم مایع که از جایی جاری باشد

فرهنگ فارسی عمید

خنده زدن

(بِ ما کَ دَ)

خندیدن:
خندۀ خوش زآن نزدی شکرش
تا نبرد آب صدف گوهرش.
نظامی.
سر که شود کاسته چون موی تو
خنده زند چون نگرد روی تو.
نظامی.
هر زمان چون پیاله چند زنی
خنده در روی لعبت ساده.
سعدی.
کسی که بوسه گرفتش بوقت خنده زدن
ببر گرفتن مهر گلابدان ماند.
سعدی.
کارم به سینه تخم وفای تو کشتن است
چون عقل خنده می زند ازکار و کشت ما.
امیر شاهی (از آنندراج).
، دمیدن. طلوع. (یادداشت بخط مؤلف) :
چوپیش صبح روشن شد که حال مهر گردون چیست
برآمد خندۀ خوش بر غرور کامکاران زد.
حافظ

لغت نامه دهخدا

خریده آمدن

(بَ فِ شُ دَ)

ابتیاع شدن: غلامی ترک... به سرای امیر آورده بودند تا خریده آید. (تاریخ بیهقی)

لغت نامه دهخدا

خنده کردن

(بَ کَ کَ دَ)

خندیدن. بخنده درآمدن: تمانعبه، خنده کرد بکسی. (منتهی الارب). ضحک:
یکی خنده کردی از آن ماجرا
یکی گریه بر صبر آن پارسا.
سعدی (بوستان).
که ناگه نظر در یکی بنده کرد
پریچهره در زیرلب خنده کرد.
سعدی (بوستان).
شمع ارچه بگریه جانگدازی می کرد.
گریه زده خندۀ مجازی می کرد.
سعدی (رباعیات)

لغت نامه دهخدا

خنده زمین

(خَ دَ یِ زَ)

کنایه از دمیدن سبزه و ریاحین. (غیاث اللغات)

لغت نامه دهخدا

داده آمدن

(خوا/ خا دَ)

داده شدن، شرح داده آمدن احوال، بیان احوال: این احوال را شرح تمام داده آید. (تاریخ بیهقی ص 410 چ ادیب) ، بخشیده شدن

لغت نامه دهخدا

گناه آمدن

(سِجِ کَ دَ)

گناه آمدن از کسی، سر زدن گناه. صادر شدن گناه:
خداوند ار نیامد زو گناهی
در این زندانش بند از بهر چه نهاد.
ناصرخسرو

لغت نامه دهخدا

مژده آمدن

(شِ / شُ فَ / فِ کَ دَ)

وصول خبرخوش. رسیدن بشارت:
ای خداوندی که هر روز از درت
مژدۀ فتحی دگر می آیدم.
خواجه سلمان (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

خنده مین

(خَ دَ / دِ)

خنده دار. مضحک. (یادداشت بخط مؤلف) :
گفت لاغی خنده مین تراز دو بار
کرد او آن ترک را کلی شکار.
مولوی.
خنده مین تر از تو هیچ افسانه نیست
بر لب گور خراب خود بایست.
مولوی

لغت نامه دهخدا

بند آمدن

(نِ)

بازایستادن. (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین). چون بند آمدن زبان، عرم. (ترجمان القرآن). شدب و شذبه. سکر. (منتهی الارب) ، بند و مفصل. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا